zondag 30 augustus 2009

Anjum - Marrum-Westernijkerk



Onlangs een ritje gemaakt naar Friesland om een paar NFLS spoorse gebouwen te bekijken in het echt. Lekker vroeg vertrokken en een mooi laag zonnetje over het ijsselmeer en de afsluitdijk. Allereerst naar Anjum. Je zou bijna vredenlievend typen ware het niet dat er af en toe mensen levend worden begraven. Het station en de locloods zijn beide bewaard gebleven en liggen nog steeds aan de rand van het dorp. De locloods is goed te fotograferen en is tegenwoordig een dubbel woonhuis.



De loods gezien vanaf de straat. Links een recente aanbouw, en rechts waarschijnlijk verbouwde orginele aanbouw, bedoeld voor overnachtend personeel. De dakkappel lijkt mij niet orgineel.





Deze kopgevel moet je de deuren bedenken waar de loc naar binnen ging. Het kleurverschil van het metselwerk verraad de oorspronkelijke opening.
Om later de loods in model te kunnen maken zijn er nog veel meer foto's gemaakt en de kop en lagenmaat gemeten van het metselwerk, om zo aan de hand van de foto's de afmetingen van het gebouw te kunnen bepalen.

Iets verderop staat het voormalige station. Het staat er keurig bij in een weelderige tuin. Heel mooi, maar zo goed als onmogelijk om fijne foto's te maken aan de spoorzijde.









Deze foto is genomen vanaf de weg, net voorbij het station in de richting van Stiens. De wilgen en het feit dat de maaiveld hoger ligt verraad de plek van de vroegere los en laadweg



Deze betonnen paaltjes lopen van het station tot en met locloods. Orgineel? ik denk het niet. Wel oud en al een flink stukje in de friese klei gezakt, aan het onderste gat te zien.



Na een onbijtje van de Coop tegenover de locloods(overigens een aardig architectonisch ontwerp) binnendoor naar Marrum.



Marrum Westernijkerk is een stuk vederop gelegen NFLS 2eklasse station. In 2003 is het grondig gerestaureerd, echter is er geen bestemming voor het gebouwtje gevonden; de ramen zijn afgeplakt met karton. Ondertussen wordt ook het schilderwerk niet bijgehouden. Op een flink aantal plekken bladderd de verf van kozijnen en deuren.

Ondanks dat zijn hier goed detail opnames te maken van metselwerk, daklijsten, wachtkamerborden enz.
Het stationnetje staat er prachtig bij; in de oorspronkelijke staat met klasseborden en een stukje perronwand. Zelfs de vlaggemast ontbreekt niet. Staat wel een beetje onnozel op het voormalige spoor-tracee.











Tot slot een foto van de perronkant: links een stuk nieuw uit 2009, rechts een stuk oud, uit de naoorlogse NS goederen-tijd,

vrijdag 28 augustus 2009

Stootheuvel

Een klusje tussendoor: een stootheuvel. Volgens het sporenplan van Anjum heb ik er eentje nodig. Helaas helaas, ik kan geen enkele NFLS-stootheuvel vinden op foto waarop te zien is hoe ze bij de NFLS eruitzagen. In het boek van Wim Verboom- Daar komt de tram uit Schagen staat wel een keurig tekeningetje met toelichting.



Aan het eind van kopsporen lagen veelal stootheuvels. Dit waren van oude biels gemaakte obstakels die moesten voorkomen dat rollend materieel van de rails liep. De stootheuvels waren bestand tegen een flinke stoot, maar wel zodanig geconstrueerd dat ze konden vervormen( en daarna eennvoudig te repareren waren). Het voorscherm, met een balk ter hoogte van de buffers, was zo stevig mogelijk geconstrueerd en zat diep in de grond. De stootbalk was rood geschilderd (bij de NdSM met Dr. Much's Zinnober-Signalfarbe) en het overig houtwerk was gecabolineerd. De biels van de zijkanten zaten niet zo diep in de grond en werden slechts bijeen gehouden door langsbalken en hier en daar een trekstang. Hierdoor kon het voorscherm (en niet de zijkanten, red) naar achter schranken. Het geheel was gevuld met zand, aarde, grind e.d.

De tekening heb ik op schaal afgedrukt, en de verschillende biels genummerd. Deze afgetekend op een latje van 3x6mm kopmaat. Schrik niet, ik had zo'n twee en een halve meter nodig. De biels zijn bewerkt zoals beschreven staat op Avontuur in miniatuur, rails spijkeren. Op een niet vlakke ondergrond heb ik de verschillende vlakken gelijmd met gewonen houtlijm. Daarna tot een geheel verlijmd, met een foamboard "vloertje" ertussen. Als laatste de moeren van de trekstangen. Hiervoor kun je mooi modelbouten bestellen bij bv http://www.scalehardware.com/ Hiervoor had ik geen geduld, ik heb ze geimiteerd dmv stukje styreen rod, die ik een mm laat uitsteken.






De biels zijn gekleurd door een bruine en zwarte wash, en de bufferbalk met humbrol rood 153. Niet vergeten de moeren zwart te maken.

zondag 23 augustus 2009

Nog een Frico



Goed, nog een Frico. Voor het onderstel gebruikt ik een een het onderstel van een OSM kolenwagentje. Wat je met het overblijvende bakje kunt doen is voor een andere keer. Het onderstel moet in lengte drastisch worden aangepast. Om te beginnen zaag ik het onderstel zo recht en haaks mogelijk in vier stukken. Het verlengen van de stelbalken met stukjes styreen is goed te doen, echter de naden blijf je altijd zien. Deze keer probeer ik het anders: de flenzen van de U-profielen worden weggeslepen waarna een nieuw U-profiel (Evergreen 266, 3/16", 4,8mm er tegen aan wordt gelijmd. Dus gelijk in een keer strak. Nadeel is dat de klinknagels bij de scheenplaten verdwijnen.
Het is een avondje werk maar dan is het onderstel op het zwart spuiten gereed.



Volgende stap is het snijden van de opbouw uit styreen. Eerst het gewone styreen, niet allen de wanden maar wat extra kopwanden, styreen blijft styreen!



En nog een fotootje van toen, leuk smalspoor met die tonnentjes

dinsdag 11 augustus 2009

Openbaar vervoer in Bali

Stel dat je schattige griekse dorpje bestaat uit drie baaitjes en en haven, gescheiden door wat ruige rotsen, hoe los je dan het openbaar vervoer op? Juist, met een treintje. Gratis voor de locals en de toeristen betalen graag een paar euro. Een locomotief en drie wagentjes erachter, maken elk uur een rondje. Route: een dubbel gevouwen ovaal met altijd de rechter bocht zodat je altijd voorrang hebt!




Toeristen fotostop op het hoogste punt van de route met schitterend uitzicht. Tijd voor de griekse bestuurder om een sigaretje te roken en te bellen met een taverna om straks tussen twee haltes een pizzaatje op te pikken om onderweg op te peuzelen



Het is een echte locomotief, met echte fabrieksplaten. Italiaanse bedrijf met "die mama" aan het hoofd:
Bruna Dotto - President.


Overige managers zijn ook familie. En ze maken ook treintjes gewoon op rails.